Vanavond legden we de eed af als kersverse leden van de gemeenteraad en het sociaal comité. Ik heb bovendien de eer om fractieleider te worden van deze superfractie waarmee Samen de komende jaren zal bouwen aan een positief Ninove waar iedereen zich thuis kan voelen. En we doen dat niet alleen, maar reiken ook de hand naar alle Ninovieters, de verenigingen én de oppositie. Samen pakken we de onzekerheden van onze burgers aan. Daar mag u op rekenen!
Ik had ook de eer om voor het eerst een speech te geven namens Samen in de gemeenteraad. Voor de liefhebbers, hier de integrale tekst.
Bron: HLN
Beste allemaal,
Aan de massale persaandacht te zien, kan ik alleen vaststellen dat Ninove vanavond het centrum van de wereld is. Of op zijn minst van Vlaanderen. Alleen is de reden waarom, zo ontzettend jammer.
Terwijl ik deze woorden uitspreek, is hier buiten een Mars aan de gang. Een Mars voor Democratie. Maar welke democratie heb je voor ogen als zo’n Mars tot gevolg heeft dat winkels vroegtijdig moeten sluiten uit vrees voor rellen? Welke democratie heb je voor ogen als mensen vanavond niet buiten durven te komen omdat ze bang zijn?
Vandaag hangt een beeld op van Ninove dat ik niet wil hebben van mijn stad. Van onze stad. En jullie allemaal hier aanwezig vanavond, ongetwijfeld ook niet.
Polarisering en tweedeling overgoten met een saus van extreme ranzigheid. Het is 3 januari 2019 en dat, collega’s, is niet alleen het beeld van onze stad. Vanavond is het helaas ook de realiteit in onze stad.
En dan vraag ik me oprecht af: en nu?
Waar willen sommigen naartoe?
Wat is het einddoel?
Welk Ninove hebben zij dan precies voor ogen?
Kunnen ze mij dat eens uitleggen?
***
Al weken hoor ik uit 1 en dezelfde hoek:
Het is niet democratisch.
Het was nochtans de democratie ten top de voorbije weken. Na 14 oktober nam de grootste partij van de stad het initiatief naar zich toe. En zo hoort dat in een democratie.
Alleen vond die partij geen medestanders om de stad mee te besturen. 10 weken lang kreeg ze nochtans de kans. En het is niet gelukt.
Het moet zijn dat wat we democratie noemen
een pak weerbaarder;
een pak sterker is,
een pak waardevoller is,
dan alleen mensen tegen elkaar opzetten,
mensen uitschelden,
mensen discrimineren.
Het moet zijn dat wat we democratie noemen meer is dan altijd maar wijzen, stampen en veroordelen,
dan altijd maar weer zeggen dat het de ‘de schuld van een ander’ is.
En ik prijs mij daar gelukkig om.
Want die democratie is iets om op te bouwen.
Want hoe je het draait of keert: een stad maken, Ninove maken, dat doe je samen.
En vandaag is een meerderheid van de Ninovieters daartoe bereid: om bruggen te bouwen, om naar elkaar te luisteren, om te overleggen, om elkaar onderweg te vinden, elkaar tegemoet te komen zodat iedereen die hier woont, zich ook thuis voelt. Een meerderheid ook die democratisch is, wat ze hier buiten ook mogen beweren of staan roepen.
Meneer D’Haeseleer, ik richt me even tot u persoonlijk,
want behalve u weemoedig geklaag over onze democratie, moet er mij nog iets van het hart.
Zo klaagt u over postjespakkerij.
Maar wie is Vlaams parlementslid, gemeenteraadslid, lid van het sociaal comité en bovendien ook nog eens senator? U.
Wie vond het enkele jaren geleden absoluut niet nodig om alle mandaten en lonen van Ninove openbaar te maken? U.
En zo klaagt u ook over overloperij.
Maar als er één iemand is die de voorbije weken geprobeerd heeft om overlopers te lokken met mandaten, dan bent u dat.
En als er één iemand is die met zijn ranzig discours daar niet in geslaagd is, dan bent u dat.
En nu is Joost plots alleen maar een verrader in uw ogen.
Maar een verrader van wat is hij dan precies, meneer D’Haeseleer? Een verrader omdat hij wél praat, overlegt, bruggen bouwt en samen een stad wil maken? Een verrader van Ninove, is het dat?
***
Collega’s,
Een groot deel van de Ninovieters heeft op 14 oktober duidelijk gemaakt dat ze zich zorgen maken. Zorgen om veiligheid, zorgen om nieuwkomers, zorgen om leefbaarheid, zorgen om de toekomst en de identiteit van wat hun stad is. Die zorgen zijn eigenlijk onder te brengen onder 1 grote noemer: zekerheid. Zij willen eerst en vooral zekerheid.
De zekerheid dat hun kinderen veilig naar school kunnen. De zekerheid dat hun kinderen kunnen opgroeien en zorgeloos kunnen spelen op groene plekjes. De zekerheid dat hun kinderen op school alle zorg krijgen die ze verdienen. De zekerheid dat ze ook zelf niet uit de boot vallen, ook al hebben ze minder dan een ander. De zekerheid dat hun stad of dorp een herkenbare plek blijft. De zekerheid tot slot op dezelfde kansen als hun buurman.
En daarmee moeten we aan de slag, zoals nooit tevoren. We wonen en leven op 25 kilometer van Brussel. Dat is een realiteit. Een realiteit die je – zoals sommigen graag zouden willen, niet zomaar ontkent met leugens – maar een realiteit waar je werk van maakt. De Ninovieters – oud en nieuw – zekerheid geven, dat doe je elk uur. Dat doe je elke dag. Dat, collega’s, is de verantwoordelijkheid van ons allemaal. Bestuur én oppositie en ja, ook van de Ninovieter zelf.
En als een deel van de Ninovieters vandaag boos of ontgoocheld is, dan is dat ook mijn verantwoordelijkheid. Ik steek me niet weg. Ik ben 6 jaar schepen geweest, maar ik ben er blijkbaar niet in geslaagd om dat gevoel van onzekerheid voldoende weg te nemen. Reden te meer om er de volgende 6 jaar alles – maar dan ook alles – aan te doen om daar samen wel in te slagen. Weg van de tweedeling, weg van de polarisering, weg van het zwart-wit, weg van het wij tegen zij, maar eerder 50 tinten grijs. Met mededogen wanneer het kan, maar ook met strengheid wanneer het moet.
Want vergis u niet: behalve dat Ninovieters willen dat hun kinderen opgroeien in een veilige omgeving, willen ze – net als op andere plaatsen in Vlaanderen – ook geen auto’s voorbij hun deur zien vlammen. Ze willen een aantrekkelijke en nette stad met voldoende groen en parken. Ze willen een bruisende stad waar vanalles te doen is, waar ze kunnen sporten en ontspannen. En ze willen vooral een carnaval die groter, beter en mooier is dan die van Aalst. Kortom, beste collega’s, Ninovieters willen weer trots zijn op hun stad. Iets wat in deze tijden, vooral met dit trieste schouwspel hier buiten vanavond, niet evident is.
En als we hierin willen slagen, dan ligt er met de startnota van dit bestuur een goeie eerste aanzet. Vanuit Samen hebben we mee onze stempel gedrukt op de krachtlijnen in deze startnota. Ze is een basis die de komende maanden moet worden aangevuld met de ideeën van de Ninovieters zelf, de verenigingen en ja, ook van de oppositie.
Maar we gaan hierbij ook steun nodig hebben van de Vlaamse regering. Van de 25 middelgrote steden in Vlaanderen is Ninove de 5e grootste, maar we ontvangen wel de op één na laagste bijdrage per inwoner uit het Gemeentefonds. Als we Ninove willen optillen en werk willen maken van meer zekerheid voor de Ninovieters, dan moet hier verandering in komen. Laat ons dit de komende maanden en jaren allemaal, over meerderheid en oppositie heen, op tafel leggen zodat de Vlaamse regering hier echt werk van maakt. Het is tijd dat Ninove van Vlaanderen de erkenning krijgt die ze verdient.
Collega’s en Ninovieters,
laat vanavond het startpunt zijn om te focussen op wat ons bindt om samen aan onze stad te bouwen, om samen het Ninove van de toekomst vorm te geven. Laat ons inzetten op al die Ninovieters – oud en nieuw – die zo graag wel vooruit willen, in plaats van alleen te focussen op die kleine minderheid die dat absoluut niet wil. En de reden is simpel: niet willen, is gewoon geen optie.
Foeteren, stampen en schelden zal ons geen moer vooruit helpen. Daar zit werkelijk geen enkele toekomst in.
En betekent dat dan dat we problemen moeten wegmoffelen? Integendeel. Die zijn er en wees gerust, die benoemen we en pakken we aan. Want veiligheid of integratie is geen kwestie van links of rechts, dat is niet het alleenrecht van wie tegen is of voor. Dat is een kwestie van ons allemaal, bestuurders en inwoners.
Zowel van de nieuwkomer die zijn best doet om Nederlands te leren en zich elke dag inzet om te voldoen aan wat sommigen ‘onze normen en waarden’ noemen. En van de Ninovieter die hier geboren en getogen is, maar die zich ongemakkelijk voelt omdat de buurman het Nederlands niet machtig is, een andere religie heeft of zijn stad naar zijn gevoel té snel ziet veranderen.
Die kloof dichten en voor zekerheid zorgen voor elke Ninovieter, collega’s, dat is onze opdracht de volgende 6 jaar. Dat is het Ninove waar ik – en mijn collega’s van Samen – wil voor staan. Dat is ons engagement waar elke inwoner van deze stad ons over 6 jaar mag op afrekenen.
Ik dank u.
print
