Vorige week ontstond er beroering bij de Ninoofse jongeren. Het stadsbestuur besloot om danscafé Blackout in de Pamelstraat voor een maand te sluiten. En ook het populaire jongerencafé den Blompot in de Koepoortstraat werd door het schepencollege bedreigd met een mogelijke sluiting. In een mum van tijd vroegen meer dan 1000 Ninoofse jongeren op Facebook de ‘redding van de Ninoofse jeugd’. De facebookjongeren klaagden de sluiting van de cafés aan en vroegen meer respect voor de Ninoofse jeugd die recht heeft op plaatsen om zich te amuseren.
De facebookactie van deze geëngageerde jongelingen is werkelijk fantastisch. Sommige ouderen (zoals recent nog Tobback bvb) beweren wel eens dat de jeugd van tegenwoordig niet meer geëngageerd kan zijn, wel ze zijn absoluut fout! Mochten de politiekers zich wat meer bezig houden met wat de mensen bezig houdt, zouden ze wel merken dat de meesten wel degelijk een mening hebben en zich voor iets willen engageren.
Belangrijk is nu dat er iets mee gedaan wordt. Daarom deze tekst: om iedereen er toe aan te zetten na te denken over hoe we in Ninove eindelijk tot een volwassen uitgaansbeleid kunnen komen. Dat was er de voorbije jaren absoluut niet. Af en toe reageren ze eens op een concrete aanleiding, maar een structurele visie over hoe een stad met feestvierders om moet gaan, is er absoluut niet.
Een stad is meer dan een verzameling huizen, appartementen, wegen en pleinen. Het is vooral een verzameling mensen. Mensen wier geluk vooral wordt bepaald door ontmoetingen, relaties, vriendschappen,… Willen we een samenleving waarin mensen zich goed voelen dan moeten we er voor zorgen menselijke ontmoetingen zoveel mogelijk te stimuleren.
Waar mensen samenkomen en zich amuseren, ontstaat er geluid en met wat alcohol erbij, kan dat best wel veel zijn: (dans)muziek, gezang, gelach,… Dat sommige buren zich hierdoor mogelijk gestoord voelen is begrijpelijk. Maar jammer genoeg is zulke overlast eigenlijk onvermijdelijk, maar we moeten uiteraard proberen om dit zoveel mogelijk te beperken, zonder het kind met het badwater weg te gooien en alle mogelijke ontmoetingsplaatsen te sluiten. Zeker in een stadscentrum weet iedereen dat er cafés, restaurants, pleintjes,… zijn waar je eventueel wat last van kan ondervinden.
Daarnaast vinden sommige mensen het nodig om in brievenbussen te plassen, buurtbewoners aan te vallen of erger nog. Dit soort overlast kan je absoluut niet aanvaarden en daar moet je tegen optreden.
Een goed uitgaansbeleid moet dus tegelijk de menselijke contacten stimuleren, de overlast zoveel mogelijk beperken en het niet-tolereerbare gedrag van enkelingen aanpakken.
Het gewoon sluiten van een café is te drastisch. Je verbiedt toch ook de auto niet omdat er soms ongelukken gebeuren?
Als je kijkt wat het stadsbestuur deed bij café Blackout en den Blompot, dan zie je dat de reactie daar zwaar overdreven was. Het wanhopige stadsbestuur besliste gewoon om de cafés te sluiten (of ermee te dreigen), en straft zo niet de echte overlastveroorzakers, maar de uitbaters en honderden onschuldige jongeren die zich gewoon af en toe willen amuseren.
Wat kan de stad dan wel doen?
Er moet gewerkt worden op 3 sporen:
- ontmoetingen stimuleren
- overlast zoveel mogelijk beperken
- ontoelaatbaar gedrag streng aanpakken.
Het stadsbestuur kan vanalles doen om te vermijden dat Ninove een stomme slaapstad van Brussel wordt vol appartementen, waar weinig te doen is en mensen gewoon komen slapen om in Brussel te gaan werken. Met heel wat kleine maatregelen over de verschillende beleidsdomeinen kan je dat aanpakken:
- pleintjes inrichten met groen en banken
- kleine sportterreintjes en speelpleinen
- ondersteunen van verenigingsleven en allerlei buurtinitiatieven
- buurtwerkers
- afschaffen van de terrasjestaks
- sociale mix in woonbeleid
- een uitgebreide uitleendienst
- …
Dergelijke maatregelen moet je zowel in het stadscentrum als de deelgemeenten nemen.
Waarom wachten tot het jeugdhuis wordt afgekeurd omwille van te weinig brandveiligheid als je je al jaren bewust bent van het probleem? Waarom geen extra jeugdhuis in Ninove-centrum of bijvoorbeeld Appelterre, Outer of Voorde?
Ook om de overlast zoveel mogelijk te beperken, kan je als stadsbestuur veel meer doen.
- Waarom geeft de stad de cafés geen advies of subsidies voor geluidsisolatie?
- Waarom geen structureel overleg organiseren tussen uitbaters, politie, jeugdraad, klanten en buurt? Een beetje overleg en wederzijds begrip kan soms wonderen doen. Zo ontdekten we met de carnavalverenigingen van het stratenfeest aan den Blompot bijvoorbeeld dat we de geluidsoverlast enorm konden beperken door onze muziekwagens enkele meters te verplaatsen zodat het geluid niet meer rechtstreeks in de Sint-Jorisstraat terecht komt. Een wel zeer kleine moeite voor de carnaval verenigingen, een wereld van verschil voor de omwonenden.
- Waarom geen openbaar toilet op plaatsen waar er regelmatig veel volk wordt verwacht? Waarom maar twee plaspalen bij het carnavalsfeest in de Koepoortstraat?
Het gedrag van enkele uitzonderingen moet worden aangepakt. Sommige zaken kan je gewoon niet tolereren en hebben niets met amusement te maken. Je moet overlast aanpakken met preventie én repressie.
Met een sensibiliseringscampagne kan je jongeren duidelijk maken dat bepaalde zaken echt niet kunnen. Door de sluiting van Blackout, de infovergadering die den Blompot met zijn klanten hield en de facebookgroep is het intussen duidelijk voor de meeste jongeren dat het menens is en dat wij wat meer moeite zullen moeten doen om respect te tonen voor de buren. De jeugd van Ninove kan zelf overtreders aanspreken op hun gedrag.
Daarnaast moeten er meer controles zijn. De kans dat je als wildplasser ‘s nachts in Ninove-centrum wordt betrapt is nagenoeg onbestaande. Het is te duur om het aantal politiepatrouilles fors op te drijven, maar onze stad kan net als vele andere steden investeren in eigen stadswachten. Dergelijke stadswachten en de nodige politie-aandacht (al dan niet in burger of in carnavalskostuum) kunnen in combinatie met een aantal veiligheidscamera’s (op een aantal plaatsen waar het echt nuttig is, naar het voorbeeld van Tobback in Leuven) zorgen dat je overlastveroorzakers bij de kraag kan vatten.
Uit andere steden is het duidelijk geworden dat je met administratieve sancties ook heel wat kan bereiken. Gevatte daders krijgen zo binnen de 2 weken hun sanctie in de bus, wat veel beter is dan een gerechtelijke procedure die makkelijk pas een jaar na datum plaats heeft. Alle criminologische studies wijzen er op dat de termijn tussen overtreding en bestraffing zo klein mogelijk moet zijn om het gedrag van de gestrafte zoveel mogelijk te veranderen.
En eens het duidelijk is dat er een realistische pakkans is én dat er boetes op volgen, dan zal dit soort ontoelaatbare overlast al snel verminderen.
print
Leave a Reply